...Santiago Bidea...

Santiago bideak zulo asko alde batera uzten dituela ikusirik eta kale paraleloak zulo guztiak zeharkatzen dituela ikusi ostean, bi kaleen arteko fusio bat egiten saiatu gara, Santigo bidea mantenduz baina kale bakar batean zentratu beharrean bi kaleetan programa zabaltzen, bien artean zig-zag bat sortuz.

Kaleen arteko zig-zag hau lortzeko programaren bidez eginen da, lote handietan uraren eta berdearen gunea proposatu ditugu, bertan funtzio deberdinak egonik, hauen programa lagunduko du ibiltaria kale batetik bestera zeharkatzera.

Programa zehazterako orduan eta zuloei funtzio bat ezartzerako orduan peregrino baten beharrei erantzuten saiatu gara. Harrera gunea Santiago bidetik beharrean alboko kalean proposatu dugu. Hori izango da ibiltariak aurkituko duen lehen gunea, harrera, informazioa eta konsigna.

Ibiltariak beharko lukeen hurrengo elementua osasun zentru bat izango litzateke; bidean izan dituen zauri eta lesioak sendatu ahal izateko.

Programarekin jarraituz, uraren gune bat proposatu dugu ondoren. Hemen, peregrinoa aseatzeko eta garbitzeko behar dituen elementuak aurkituko ditu: dutxa publikoak, komunak, iturriak... Saiatu gara ahalik eta publikoen egiten; ahalik eta merkeena izan dadin ibiltarientzako. Gune honetan ere, barrakoiak proposatu ditugu, soilik lo egiteko gunea izango da horregatik oso merkea da; baina dutxa publikoak, komunak... gune berdinean egotean ez dago inolako arazorik, behar guztiei eranzun ahal izango baitio bertan.

Ibiltariaren nahia jarraituz, ondoren, gune berde bat proposatu dugu, bertan berdeguneak (lasaitzeko eta deskansatzeko), barbakoak (bazkaltzeko)... egongo dira; gune hau gune lasaia izango da. Hemen, alberge bat proposatzen da, berdegunearekin kontaktuan.

Amaitzeko, hotela eta etxebizitzak daude, ibiltariak dutxatu eta deskantsatu ondoren lo egiteko gune bat bila dezan. Hala ere, etxebizitzak ez dira azkeneko loteetan egonen soilik, lote desberdinetan banatuko dira.

...MuSeOa...

arkitektura sedimentu gisa; geldiarazitako mugimendua

Museoa ibaiaren ondoan sedimentutako geruzen pilaketa gisa ulertzen da. Arkitektura naturaren ondorio da eta hori dela eta, natura eta arkitekturaren arteko harremana oso estua da. Museoa, hiriko arkitektura eta natura elkartzeko nahia erakusten du. Horretarako, museoa, trantsizio gune bezala lantzen du.

Museoa, ibaiaren ondorioz sestren kontra jazarritako geruzak dira. Hauek naturarekin integratzeko nahiarekin sestrekin batera gora egiten dute, eraikin osoa aldapa luze batean bihurtuz. Modu honetan museoa ibilbide bat bezala proiektatzen da, aldapa desberdinak gela eta gune desberdinak izango dituztelarik eta aldapa ez ezik, erakusketa gelak ere izango direlarik. Aldaparen ezaugarria erabiliz, erakusketa objektuak modu desberdinen bidez erakutsiko dira gune bakoitzean.

Eraikina naturaren ondorio izanda, sedimentazio prozesu baten ondorio, naturarekin duen harremana zuzena eta estua da. Eraikinean bi patio sortzen dira barnearekin kontaktu zuzena dutena, bertan zuhaitzak eta begetazio daudelarik, ibilbidean zehar naturaren presentzia erakusteko. Gainera, eraikina maldan egotean bista zoragarriak lortzen dira parke aldera; beraz hau aprobetxatuz beirate handiak proposatu dira puntu horietan. Honi esker, eta patioei esker, barne eta kanpoaren arteko harrema oso estua da, bien arteko muga galtzen delarik bi espazioak fusionatuz eta espazio bat bestearen jarraipena bezala ulertuz.

Ebaketan ikusten den moduan, eraikina, sestren norabidean pilatutako geruzak bezala uler daitezke, barne espazioaren funtzioei erantzunez, geruza hauek elkar batuz edota bereiztuz espazio zabalagoak eso estuagoak lortzeko asmoz. Horrela barnean dagoen bisitariaren sentsazioa gela bakoitzean desberdina izanik.

Geruzak sestrekin batera ibaira hurbildu ahal altueran jesiten doaz; altuera desberdintasuna horrek argitasuna lortzeko bidea bilakatzen delarik eta euri urak biltzeko gunea.

Gelen arteko harremana ere desberdina da kasu bakoitzean, batzutan patioak sortzen baitira, besteetan haien arteko harremana nulua baita...

Sekzio orokorretan ulertzen da museoaren trantsizio funtzioa hiria eta parkearen artean, bai barne espazioan bai kanpo espazioan ere. Museoarekin batera espazio publiko ireki bat proposatzen da berdegune eta plataformekin osatuta parkearekin eta naturarekin harremana aregotzeko nahiarekin. Hauen artean, berdeguneak, esertzeko lekuak, behatokiak... aurkitzen dira naturarekin kontaktuan dagoen gune lasai eta atsegina sortuz ibaiaren aurrean.
Museoaren sapaiaren gune batzuk ere zapalgarriak proposatzen dira behatoki bezala.